weekendje MBOUR

WEEKENDJE MBOUR

Na het verkennen van de gekke materniteiten hebben we besloten om er een weekendje op uit te trekken. Is rustig bekomen voor de storm van maandag.
Komen we aan in Mbour. Zon zee strand en Fanta a volonté!
Je suis tres content ! Maar dat veranderde al zeer snel in je suis tres irretée!
Kwamen we daar iemand tegen en zei dat hij ons ging helpen voor iets te zoeken voor te overnachten. Zeiden we heel beleeft dat het niet nodig was omdat we al wisten waar we heen wilde. We hadden ons goed voorbereid. Maar hij gaf niet af en zei dat hij mooie dingen kon laten zien voor lage prijzen. Dus uiteindelijk toch mee gaan kijken. Vond het maar niks.
Dus heeft hij ons toch gebracht naar de plaats waar we oorspronkelijk ook heen wilde gaan.
Nadien nodigde hij ons uit om met zijn vrouw en vrienden thee te gaan drinken.
Ik dacht ja waarom niet. Wat een gastvrijheid seg. Dus hup wij thee gaan drinken op het strand. Ze speelden wat op de djembés. Was wel gezellig maar ik was toch niet op mijn gemak. Ze beginnen op den duur allemaal te gaan slijmen en ik vond het maar een beetje verdacht. Maar goed. Toen nodigde hij ons uit om bij hem thuis te gaan eten . Zijn vrouw was een jonge franse meid en ik begon de zaak te gaan vertrouwen. Wij dus naar hun thuis. Kregen we daar een soort yoghurt met muesli! Ik had wel andere plannen in mijn hoofd voor het avondeten. Maar het waren nu ook geen kakkerlakken hé. Zaten we daar. Toen begon het. Hij was een animator en een gids en wilde ons de dag nadien naar het schelpeneiland brengen. Leuk dachten we. Maar hoeveel gaat ons dit kosten. Begon hij dat hij de prijs niet duur zal maken omdat we jong zijn en omdat we nu zijn vrienden zijn.
Nadien bleek dit allemaal flauwekul te zijn. Hij vroeg 40.000 CFA. Dat is hier gelijk aan het minimumloon voor een maand. Ik dacht no way dude! Dat ligt er vinger dik op dat het veel te veel is gevraagd. Dus wij zeiden dat dit niet past binnenin ons budget. Toen begon hij wat minder gaan te vragen. Maar mijn goesting was over. We vroegen voor een kleine tocht rond de haven en dat zou ons 20.000 CFA kosten per persoon. De dag nadien vroegen we in het hotel hoeveel de gids van het hotel daarvoor vraagt. Deze vroeg er 4000 CFA voor. Dus hebben we tegen de man van gisteren gezegd dat hij teveel vroeg en dat we liever met de man van het hotel wilde gaan. Die werd boos joh. Hij wilde ons niet meer zien en we hadden hem beledigd. Waar haalde hij dat lef toch vandaan dacht ik.. En zo ging het hele weekend door. Iedereen zeer joviaal en zeer vriendelijk maar als het erop aan komt willen ze allemaal geld van je hebben. Ik heb hier nog maar zelden Senegalezen gezien die zo gastvriendelijk zijn zonder dat ze er geld voor moeten hebben. Dat vind ik een beetje jammer. Ik keek er naar uit om naar Afrika te komen en de vrolijke gastvriendelijk mensen te ontmoeten maar nu vind ik ze zeer hebberig. Bij het gezin waar ik in verblijf is dit niet zo. Maar bijna iedereen probeert je hier in de zak te zetten. De dag nadien zag ik het weer gebeuren bij andere toeristen die arriveerde. Het zelfde toneeltje net opnieuw. Ze zeggen dan: “wij zijn geen kanibalen hoor je moet geen bang van ons hebben we eten je niet op”. Ik vond het wel kanibalen. Ze aten me dan wel niet op maar ze plunderen je zonder je het door hebt.
Je moet hier dus goed op je hoede zijn. In het hotel hebben we wel een zeer goede gids gekregen die normale prijzen vroeg. Maar op de markt wilde ik een banaan kopen en toen vroegen ze weer veel te veel geld. Nog meer dan ik ervoor in België zou moeten voor betalen. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Maar ik vind het echt jammer en hoop dat ik nog andere mensen ga ontmoeten die niet alleen maar lief zijn omwille van de status van een bleekscheet.

Ik heb gisteren; maandag dus voor het eerst in het regionaal ziekenhuis gestaan.
Met ander woorden ik heb dus eindelijk bevallingen kunnen doen.
Ze hebben hier dan wel geen epidurale maar wat doen ze in de plaats ze geven de vrouwen kletsen.
Ik heb er eentje gedaan en twee begeleid.
het was een jongetje. De grootste van al de babys van die dag.
Het was wel zeer spannend want zijn schoudertjes kregen we er niet goed uit. Ik hoorde hem ook niet direct huilen maar even later schoot hij in gang.
Nadien heb ik toch wel een traantje gelaten. Heftig hoe ze er tegen gaan hier.
De mama heeft me bedankt en vroeg of ik hem niet mee naar Belgie wilde nemen.
Ik zei dat ik al 2 lieve broertjes had thuis. Ze tonen ook weinig affectie aan hun pasgeboren babys.
alee nu zijn jullie weer even zoet met mijn verhalen en fotos
tot de volgende keer