Terwijl we moesten wachten op onze regelingen voor de stage in het regionaal ziekenhuis hebben we niet op onze luie kont gezeten.
We zijn allerlei materniteiten gaan bezoeken in Thies. We hebben hier ook een Senegalese dame opgevolgd die voor haar derde kind ging bevallen.
We vertelden de vrouwen die er werkten dat we graag willen helpen in deze materniteiten.
Op dat moment was er geen enkele vroedvrouw aanwezig. De vroedvrouw was ziek.
Er waren enkel verzorgsters aanwezig. Geen artsen en weinig materiaal.
Deze vrouw heeft 8 uren op volledige ontsluiting rond liggen lopen. Het kind kon niet goed indalen omwille van een verkeerde ligging en haar weeën waren stil gevallen. In België hadden ze al snel een infuus aangehangen met wat weeënstimulatie. Hier wachten ze. Terwijl gaan ze eten en tv kijken. Geen enkele keer heeft men naar de hartjes van het kind geluisterd of naar de moeder gekeken. Victorine en ik hebben dat toch enkele keren gedaan. Er was niets van beleid en begeleiding op te merken. Hopelijk is dit wat anders als er toch een vroedvrouw rondloopt. Dat valt te zien voor de volgende keer.
We zijn uiteindelijk maar naar huis gegaan omdat ook wij niets meer konden doen. Ik vond dat deze vrouw dringend naar het ziekenhuis moest gebracht worden zodat ze het kind eruit konden halen. Maar de verzorgsters van de materniteit wilden dit niet omdat ze anders hun geld niet zouden krijgen. Gekke beredenering. Later op de avond zijn we nog eens een kijkje gaan nemen en ze was bevallen. De verzorgster zei na veel duwen op de buik het toch gelukt was. Al bij al is het goed afgelopen maar ik vond dit toch spelen met levens.
Moraal van het verhaal : bevallen doe je best in je eigen land!
We zijn allerlei materniteiten gaan bezoeken in Thies. We hebben hier ook een Senegalese dame opgevolgd die voor haar derde kind ging bevallen.
We vertelden de vrouwen die er werkten dat we graag willen helpen in deze materniteiten.
Op dat moment was er geen enkele vroedvrouw aanwezig. De vroedvrouw was ziek.
Er waren enkel verzorgsters aanwezig. Geen artsen en weinig materiaal.
Deze vrouw heeft 8 uren op volledige ontsluiting rond liggen lopen. Het kind kon niet goed indalen omwille van een verkeerde ligging en haar weeën waren stil gevallen. In België hadden ze al snel een infuus aangehangen met wat weeënstimulatie. Hier wachten ze. Terwijl gaan ze eten en tv kijken. Geen enkele keer heeft men naar de hartjes van het kind geluisterd of naar de moeder gekeken. Victorine en ik hebben dat toch enkele keren gedaan. Er was niets van beleid en begeleiding op te merken. Hopelijk is dit wat anders als er toch een vroedvrouw rondloopt. Dat valt te zien voor de volgende keer.
We zijn uiteindelijk maar naar huis gegaan omdat ook wij niets meer konden doen. Ik vond dat deze vrouw dringend naar het ziekenhuis moest gebracht worden zodat ze het kind eruit konden halen. Maar de verzorgsters van de materniteit wilden dit niet omdat ze anders hun geld niet zouden krijgen. Gekke beredenering. Later op de avond zijn we nog eens een kijkje gaan nemen en ze was bevallen. De verzorgster zei na veel duwen op de buik het toch gelukt was. Al bij al is het goed afgelopen maar ik vond dit toch spelen met levens.
Moraal van het verhaal : bevallen doe je best in je eigen land!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten